“De toekomst is aan de steden”. Het is de eerste zin van het lijvige bestuursakkoord in mijn stad, Gent. Een juiste stelling zonder meer, maar misschien ook een stelling die twee belangrijke randvoorwaarden met zich mee brengt. Een: De toekomst is pas aan de steden als steden zelf die stedelijkheid niet alleen als een last maar ook als een opportuniteit willen zien. Twee: de toekomst is aan de steden als steden bereid zijn om samen te werken om bepaalde stedelijke uitdagingen aan te pakken. Solidariteit tussen steden dus. Laat de beslissing van het Antwerps schepencollege (om voor een identiteitskaart voor vreemdelingen een retributie van 250 euro te heffen) me nu net daarom zo tegen de borst stuiten. 

Uiteraard vergt een vreemdelingendossier vaak meer werk dan een inschrijving van iemand met de Belgische nationaliteit. De taal, eventuele inzet van tolken, controle van stukken, bijkomende inlichtingen inwinnen bij ambassades en de dienst vreemdelingen; het komt er allemaal bij. Dat is ook in Gent zo. De 22 voltijds medewerkers bij het loket migratie hebben ook in Gent de handen vol met vele duizenden dossiers per jaar. Maar het uitreiken van identiteitskaarten, rijbewijzen, reispassen is nu eenmaal het hart van uw stedelijke dienstverlening. The core business van de lokale overheid. En in vele steden zijn de inwoners waarvoor we die dienstverlening zo goed en zo efficient  mogelijk organiseren nu eenmaal Belgen en niet Belgen. Een exuberante retributie gaan heffen voor één bepaalde bevolkingsgroep, roept bij mij dan ook heel wat vragen op. 

De asiel-en migratiestromen in ons land vormen zonder twijfel een uitdaging voor alle steden. In Antwerpen ziet men vooral migratie van buiten de EU. In Gent kennen we vooral veel nieuwkomers uit Oost-Europese landen als Bulgarije en Slovakije. De wetgeving is complex, nieuwe fenomenen duiken op en alle steden zoeken naar goede oplossingen om migratiestromen op een goede manier het hoofd te bieden. Belangrijk daarbij is om als steden hierrond samen te werken. Laat ons samen de nog vele hiaten in de wetgeving aankaarten bij de hogere overheid, laat ons met de dertien cemtrumsteden samen het signaal geven rond welke instrumenten we nodig hebben om fenomenen zoals bijvoorbeeld schijnerkenningen of schijnsamenwonen aan te pakken. Maar laat ons de hete aardappel niet naar elkaar door schuiven en een opbod starten rond retributies om vreemdelingen naar andere steden te laten gaan. Het Vlaanderen dat de NVA zo lief is, is daarmee niet gebaat. 

Ik zal alvast de komende dagen mijn collega’s schepenen van Burgerzaken in de dertien centrumsteden uitnodigen voor een overleg.  

Sofie Bracke
Gentse Schepen voor Burgerzaken en Protocol en Ambtenaar voor de Burgerlijke Stand
Open VLD